Skip to main content
Հետադարձ կապ

Ինչպես օգնել ձեր երեխային՝ հակամարտության կամ ճգնաժամային իրավիճակի ժամանակ

Երբ հայտնվում եք բարդ իրավիճակում, դժվար է բառեր գտնել այդ ամենը երեխային պատմելու համար։ Մանկական հոգեբանության և հոգեկան առողջության հարցերով ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի փորձագետ դոկտոր Մարսիա Բրոֆին առանձնացրել է մի շարք մոտեցումներ՝ նման իրավիճակներում հայտնված ծնողների համար:

Ւնչպե՞ս կարող եմ պաշտպանել և ուղղորդել իմ երեխային, երբ ինքս վախեցած եմ

Վախենալը նորմալ արձագանք է ոչ նորմալ իրավիճակին, ինչպես ձեզ, այնպես էլ ձեր երեխայի համար: Անկեղծ զրուցեք ձեր երեխայի հետ և նրան ընձեռեք սեփական մտքերն ու զգացողությունները անկեղծ պատմելու հնարավորություն:

Քանի որ երեխաները անմիջապես որսում են հուզական ազդակները, լինեն դրանք շարժուձևի, թե դիմախաղի տեսքով, օգտակար է՝ հնարավորինս պահպանել հանդարտությունը և երեխաների հետ խոսել հուսադրող տոնով:

Նորմալ է, եթե ասեք, որ դուք էլ եք վախենում: Դա օգնում է երեխային՝ հասկանալ, որ այդ ամենի միջով երկուսով եք անցնում:

Այս էջում հավաքել ենք մի շարք մասնագիտական հոդվածներ, որոնք կօգնեն ծնողներին, երեխաներին և երիտասարդներին հաղթահարել արտակարգ իրավիճակների պատճառով առաջացած հոգեբանական խնդիրները՝ https://uni.cf/3eSWveJ

Ինչպե՞ս հանդարտ մնալ արտակարգ իրավիճակներում

Մի քանի անգամ խորը շնչեք և արտաշնչեք։ Ժամ առ ժամ փորձեք հանդարտեցնել ձեր միտքն ու մարմինը՝ դանդաղեցնելով շնչառությունը: Եթե զգում եք, որ կորցնում եք համբերությունը, փորձեք 10 վայրկյան դադար առնել և, հնարավորության դեպքում, ձեր ինքնազգացողության մասին խոսեք ընկերների կամ մեկ այլ մտերիմի հետ: Եթե հնարավոր է, փորձեք որոշակի ռեժիմ պահպանել, օրինակ՝ անկողին մտնել կամ սնվել միևնույն ժամերին: Թեև դա կարող է չափազանց դժվար լինել, սակայն մինչ ճգնաժամը սովորական դարձած օրակարգը կօգնի փոքր-ինչ կայունություն զգալ անկայուն իրավիճակների ժամանակ։

Մենք ստիպված ենք եղել լքել մեր տունը: Ինչպե՞ս կարող եմ սա բացատրել իմ երեխային

Փորձեք տեղեկատվությունը տրամադրել նախապես և, որքան հնարավոր է՝ երեխային հասկանալի լեզվով: Այդպես նա ավելի պարաստ կլինի. հաշվի՛ առեք, որ երեխաները երևույթները յուրացնում են ավելի դանդաղ, քան մեծահասակները: Եթե պետք է տարհանվել, փորձեք քայլերի հաջորդականությունը բարձրաձայն ասելով միասին պատրաստվել. «հիմա մենք մեր իրերը կդասավորենք ուսապարկում և կփոխադրվենք ավելի ապահով վայր»:

Նորմալ է, եթե չունեք բոլոր հարցերի պատասխանները: Անկեղծ եղեք: Կարող եք ասել՝ «Մեր տունը հեռու է, բայց իմացի՛ր՝ կան մարդիկ, որոնք փորձում են խաղաղություն հաստատել: Հուսանք՝ շուտով տուն կվերադառնանք»:

Ընտանիքիս անդամները հեռու են միմյանցից: Ինչպե՞ս խոսեմ այդ մասին երեխայիս հետ

Կարող եք անկեղծորեն ասել, որ այդ պահին չունեք պատասխան, թե երբ ընտանիքի մյուս անդամի հետ կվերամիավորվեք։ Ձեր երեխան պետք է իմանա, որ իր սիրելի անձն անում է հնարավոր ամենը նրա մոտ վերադառնալու համար:

Փոքր տարիքի երեխաների հետ խոսելիս, փորձեք կենտրոնանալ դրական հիշողությունների վրա: Դեռահասների պարագայում կարևոր է, որ նրանք պատմեն իրենց ընկերներին, թե ինչի միջով են անցնում:

Մեր սիրելի անձանցից մեկը զոհվել է: Ինչպե՞ս հայտնեմ դա երեխայիս

Եթե հարազատ անձանցից մեկը մահացել է պատուհասած արտակարգ իրավիճակի հետևանքով, ապա ամենակարևորը իրականությունը երեխայից չթաքցնելն է: Սեփական երեխային պաշտպանելու ցանկությունը բնական է, սակայն անկեղծ լինելը լավագույն ընտրությունն է: Պատմելով երեխային կատարվածի մասին՝ վստահություն եք ձևավորում ձեր նկատմամբ և օգնում ենք նրան ավելի հեշտ հաղթահարել կորուստը:

>> Ինչպես երեխայի հայտնել հարազատի մահվան լուրը

Ինչպե՞ս կարող եմ օգնել երեխայիս հաղթահարել պայթյունների նկատմամբ վախը

Խուսափեք լռության մեջ նստելուց և ձայների վրա կենտրոնանալուց: Փորձեք հոգեբանորեն նախապատրաստել ձեր երեխային ասելով՝ «Շատ բարձր ձայներ են լսվելու, և երբ դա պատահի, մենք կպատսպարվենք ավելի անվտանգ վայրում: Երբ բարձր ձայներ լսենք, մենք կգրկենք իրար և կփորձենք հիշել միասին անցկացրած ամենաուրախ պահերը»: Եթե ձեռքի տակ գիրք կա, ընթերցե՛ք միասին: Կարևոր է՝ չլռել և չկենտրոնանալ ձեզ շրջապատող աղմուկի վրա:

Ներբեռնեք այս ուսուցողական ալբոմը և ձեր 11-15 տարեկան երեխաների հետ գործնական վարժությունների միջոցով սովորեք, թե ինչպես պաշտպանվել այնպիսի արտակարգ իրավիճակների ժամանակ, ինչպիսիք են հրետակոծությունը կամ գնդակոծությունը։

Ինչպե՞ս կարող եմ բացատրել երեխայիս մեր շուրջը կատարվող բռնութունն ու չարությունը

Փոքր երեխաներին կարող եք ասել, որ կան մարդիկ, որոնք վատ արարքներ են գործում: Բայց նաև հավատացրեք նրանց, որ կան մարդիկ, որոնք պայքարում են դրա դեմ: Ավելի մեծ երեխաների դեպքում, որոնք բջջային հեռախոսներ ունեն, փորձեք պարզել, թե ինչ են կարդում և լսում: Պատմեք առաջնագծի բուժաշխատողների, կամավորների, մարդասիրական օգնություն ցուցաբերողների մասին: Հիշեցրե՛ք նրանց, որ կան մարդիկ, որոնք դաժան կամ չարացած են, սակայն նրանց կողքին կան շատերը, ովքեր բարի են ու խաղաղ և փորձում են վերջ տալ վատ բաներին:

Փորձե՛ք երեխայի հետ պարբերաբար վերհիշել դրական իրավիճակներ, հիշողություններ։ Հիշեք՝ անգամ ամենամութ ժամանակներում լույսի նշույլներ են լինում:

Ծանոթացեք ձեր բնակության վայրին մոտիկ գտնվող սոցիալ-հոգեբանական աջակցություն տրամադրող հայաստանյան ծառայություններին հետևյալ ցուցակում և անհրաժեշտության դեպքում, օգնության դիմեք/ահազանգեք:


Հոդվածը պատրաստվել է Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների կառավարության ֆինանսական աջակցության շնորհիվ: Արտահայտված տեսակետները պատկանում են հեղինակներին և պարտադիր չէ, որ արտահայտեն ֆինանսավորող կողմի տեսակետներն ու քաղաքականությունը:

Նույնաբովանդակ այլ նյութեր